Aigas caudas

« Mes, mon estimada, on a passat lo vòste nòble vesin d’esquèrra, ce repliquè lo marqués Sigismond en parlant a la soa hemna, qui se n’acolorava imperceptiblament, qu’aurí volut que eth taben e hasósse aunor a la mea caça.
— Qu’ei au noste cosin a qui’n cau demandar novèlas, ce’u hasó au tu per tu Aglaé dab aplom, ne’s dèishan pas mei.
— En efèit, ce ditz l'escolan terrible, en ensajar de plantar lo son uelh lusquejat sus la soa cosia, qu’èi hèit uei ua pro bèra passejada en troça en darrèr d’eth ; que l’èi trebucat anoít au ras deu gave de las Aigas Caudas, e ne l’èi pas volut abandonar a l’aventura deu son chivau. En arribant, que s’a sentit la frèbe e que s’ei botat au lheit.
— Praube gojat, ce marmusè la petita marquesa dab l’aire mei naturau deu monde, avossen previst lo son defalhiment qu’aurem insistit entà que ns’acompanhèsse en calècha, dauna Routier e jo ; mes que s’ei encapborrit a montar a chivau e a partir solet tà las Aigas Caudas.
— Qu’ei hèra imprudent, ce tornè l’òmi.
— Cridatz tanben la vòsta hemna, ce ditz dauna Routier, n’ac a pas hèit ua immensa corruda de pè dinc a la chorra deu hau bèth ?
— Juste au contra de la rota de las Aigas Caudas », ce tornè maliciosament l'escolan. »

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.